Saadet-i Seniyyem, Osmanlı Türkçesinde kullanılan bir ifadedir ve “Yüce saadetim” anlamına gelir. Bu ifade, bir hükümdar veya devlet başkanının, eşine veya çok değer verdiği bir kişiye hitap ederken kullandığı bir ifadedir.
Saadet-i Seniyyem ifadesi, ilk olarak 16. yüzyılda kullanılmaya başlanmıştır. Bu ifadenin kökeni, Arapça سعد (sa’d) kelimesinden gelir. سعد kelimesi, “mutluluk, saadet, huzur” gibi anlamlara gelir. Saadet-i Seniyyem ifadesi, bu kelimenin çoğul hali olan سعادات (sa’âdât) kelimesinden türetilmiştir.
Saadet-i Seniyyem ifadesi, Osmanlı Türkçesinde oldukça yaygın bir ifadedir. Bu ifade, 19. yüzyıla kadar resmi yazışmalarda ve günlük konuşmalarda kullanılmıştır.
Saadet-i Seniyyem ifadesinin kullanıldığı bazı örnekler şunlardır:
- Padişah, eşine “Saadet-i Seniyyem, seni çok seviyorum.” dedi.
- Başbakan, çok değer verdiği bir devlet adamına “Saadet-i Seniyyem, sizin görüşleriniz bizim için çok değerlidir.” dedi.
Saadet-i Seniyyem ifadesi, günümüz Türkçesinde de kullanılmaktadır. Ancak bu ifadenin kullanımı oldukça az olduğunu belirtmemiz gerek. Bu ifade, çoğunlukla tarihi romanlarda veya filmlerde kullanılmaktadır.
Osmanlı Türkçesinde kullanılan önemli bir ifade olan Saadet-i Seniyyem, Osmanlı Devleti’nin kültürel mirasının bir parçasıdır.